Saturday, September 24, 2011

Kerenah Realiti


Aku berjalan dengan penuh semangat dari Bandar Baru Sentul sampai ke rumah aku mungkin dalam satu kilometer lebih macam tu..semangat weh,tak sabar nak telentang..panas!
sampai dekat depan lif flat aku,aku tengok ada satu je lif,satu lagi lif memang wajib la rosak kan..haishh
takpelah,tak kisahlah..tapi hati aku mula membara api kemarahannya bila pintu lif terbuka...cehh

P!@#$%^ MANA BUANG ALMARI NI?B!@#..brader sebelah aku la yang cakap,aku mencarut dalam hati je..lif yang sekangkang kera tu boleh pulak dijadikan tempat pembuangan sampah almari yang besar gedabakk tu?kalau lawa takpelah jugak,ada lah jugak orang nak kutip bawa balik,ni tak..dah la tunggu masa nak ranap..mesti manusia tu tak belajar agama bab adab Menjaga Kemudahan Awam kan?
disebabkan KEBANGANGAN manusia tu,lif aku yang boleh muat 15orang tu cuma boleh muat 4orang dalam satu satu masa..menyusahkan

takpelah,aku beralah dengan orang tua..biar la aku tunggu next round lif tu turun..bila sampai time aku nak naik,ada sorang makcik tu pon nak naik,aku yang masih "anggun" berbaju kurung ni pon tolak la almari buruk tu dengan penuh sopan..boleh pulak dijadikan cerita,almari tu runtuh akhirnya..eh,tangan dengan kaki aku dekat bawah kayu la!bestnya =='
berdarah darah tangan kaki aku..eh,bodohnya la manusia tu..

sakit,kau tau tak maksud sakit?pedih kau tau tak pedih?RUMAH SAMPAH yang tak sampai sejengkal tu pon kau tak larat nak buang ke segala sampah dekat situ?

*janganlah bagi aku mencarut dengan lebih lanjut.. -.-''

No comments:

Post a Comment